Bill Viola is een videokunstenaar die wordt gekenmerkt door het maken van video-installaties met omgevingsgeluiden en performancekunst die gevestigde structuren van de bioscoop o TV.
El videokunst Het werd geboren toen video-opnameapparatuur in de jaren zestig en zeventig in massa werd geproduceerd en toegankelijk was in prijs en gebruik.
Videokunstenaars manipuleren geluiden en afbeeldingen om een realiteit of een idee van de wereld weer te geven, soms ondersteund door andere kunsten zoals de prestatie of installatie.
Videokunstenaars houden van John Jonas, DanGraham, Nam juni Paik, Wolf vostell, Marina AbramovicVito Acconci, Peter Campus, Douglas Gordon, Ira Schneider, Eve Sussman en Beryl Korot zijn vertegenwoordigers van deze stroming. Bill Viola maakt deel uit van de eerste generaties videokunstenaars. Hij werd geboren in 1951 in Queens, New York. Hij studeerde beeldende kunst aan de New York University of Syracuse, waar hij audiovisuele media leerde.
Hij was ook een assistent van de videokunstenaars Peter campus y Nam June Paik begin jaren zeventig.
In de praktijk was Viola al van mening dat de scheiding tussen videokunst en film niet natuurlijk is, omdat het werk van acteurs niet altijd nodig is om een verhaal te vertellen, de auteur verzekert zelfs dat de video dichter bij muziek en poëzie staat dan de zevende kunst zelf. De werken van deze videokunstenaar zijn vrij van televisie- of filmformaten om meer echte verbeeldingen, dromen en voorschriften van de wereld vast te leggen. Net als Campus verkent Viola de menselijke psychologie, tijd en ruimte om abstracte menselijke situaties vorm te geven, zoals rouwen om het verlies van een persoon. Het echte kunstwerk is er een waarbij er een dialoog is met het publiek, dat het werk van de videokunstenaar op hun eigen manier interpreteert, zegt Bill Viola..

Ischa Havens is medewerker publieksbemiddeling bij Stedelijk Museum Breda, tot mei 2019 washij educatie medewerker bij Museum De Pont in Tilburg